کتاب رایگان فلسفه خوشبختی آرتور شوپنهاور – موسی توماج pdf

فلسفه خوشبختی آرتور شوپنهاور – موسی توماج

خوشبختی به آسانی دست‌یافتنی نیست: یافتن آن در درون خود دشوار است و در جای دیگر ناممکن. ( شامفور)

شوپنهاور سه عامل را در خوشبختی یا شوربختی ما موثر می‌داند:

آنچه هستیم

آنچه داریم

آنچه می‌نماییم

از نظر شوپنهاور آنچه هستیم شامل چیزهایی است که طبیعت در وجود ما نهاده و قابل اکتساب نیست مثل هوش، روحیه و خلقیات ذاتی، سلامتی، زیبایی، نیرو و …

آنچه داریم شامل هر آن چیزی است که قابل اکتساب است از قبیل املاک، دارایی، ثروت و …

آنچه می‌نماییم به تصوری که دیگران از ما دارند مربوط است. اینکه در مورد ما چگونه فکر می‌کنند و در مسائلی چون آبرو، حیثیت، مقبولیت، محبوبیت و شهرت نمود می‌یابد.

«خوشبختی» واژه ای زرّین، زیبا و دلپذیر است که در هر فرهنگ و تمدنی، آرمانی ارزشمند و محبوب شمرده می شود. نگاه افراد به آفرینش و دیدگاه انسانها به هستی، مبنای تفسیر خوشبختی (سعادت) است.

آنان که فقط زندگی را دامنه ای سرسبز و با صفا و ساحلی دل پسند و زیبا می دانند که باید در آن خوب نوشید و خوب پوشید و خوب گردید، خوشبختی را در جلوه هایی همچون جمال و زیبایی، مال و دارایی، قدرت و توانایی، رفاه و تن آسایی و مقام اجتماعی خلاصه می کنند، و کسانی که آفرینش را آموزشگاهی شایسته برای آموزه های آسمانی می دانند، که فرصت یک بار حضور در آن فراهم می شود و در پی آن ، ابدیت و جاودانگی نهفته است، نگاهی فراتر از رخسارهای ظاهری و جلوه های فریبا و زیبا دارند ؛ هستی را هدفمند دانسته، انسانها را ارزشمند دیده و خود را وظیفه مند در تمامی عرصه ها و صحنه ها، و شادیها و شیونها می بینند.

خوشبختی در نگاه اینان، رهیایی دست نیافتنی، ارمغانی آسمانی و شانسی بی معیار و بی ضابطه نیست؛ بلکه دستاورد تلاش و کوشش و محصول رنج و زحمت آدمی خواهد بود.

برای خوشبختی دو تعریف کلّی بیان شده است: 1) خوشبختی یعنی رسیدن به لذت بسیار ویا رسیدن به لذتهای دائمی در زندگی ؛ 2) خوشبختی عبارت است از: رضایت کلی از زندگی و خشنودی از وضعیت خویشتن.