سبک دلبستگی – فاطمه شعیبی
دلبستگی عبارت است از پیوند عاطفی عمیقی که با افراد خاص در زندگی خود برقرار می کنیم طوری که باعث می شود وقتی با آن ها تعامل می کنیم احساس نشاط و شعف کرده و به هنگام استرس از این که آن ها را در کنار خود داریم، احساس آرامش می کنیم.
رابطه مادر-کودک مهمترین اصلی است که در رشد شخصیت انسان مورد تأکید اکثر روانشناسان قرار گرفته است. رابطه عاطفی میان مادر و نوزاد به روابط اجتماعی کودک در آینده شکل داده و نحوه برخورد مادر با کودک در چگونگی اجتماعی شدن و کسب مهارتهای اجتماعی فرزند تأثیر بسزا دارد؛ در واقع دلبستگی بین مادر و کودک شالوده اجتماعی شدن کودک را در سالهای بعدی پیریزی میکند. این پیوند در رشد سالم کودک امری جدی، گسترده و فوقالعاده است.
در نظریات مختلف روانشناسی جهت توصیف روابط والد فرزد اصطلاحات مختلفی به کار گرفته شده است: روابط موضوعی، وابستگی و دلبستگی، اگر چه این واژه ها مترادف نیستند، اما در معنی تا حدودی با یکدیگر هم پوشی دارند. هر چند هر یک از این کلمات در فرمول بندی نظری خود مفهوم ویژه ای دارند.
طبق این نظریه ناتوانی کودک در برقراری پیوند دلبستگی استوار با یک یا چند تن در سالهای اولیه زندگی با ناتوانی او در برقراری روابط فردی نزدیک در دروه بزرگسالی ارتباط دارد. وجود یا عدم وجود این رابطه و هم چنین چگونگی و کیفیت این رابطه بین نوزاد و مراقب او مورد توجه بسیاری از روانکاوان قرار گرفته است.
لینک ایراد داره
سلام
ضمن سپاس از شما اصلاح شد