چرا تنبلها موفقترند
تنبلی چیزیست که هرکسی تا حدودی دارد. ما اغلب این ویژگی را بد تلقی میکنیم. اما اگر واقعا بد نباشد چطور؟ اگر به موفقیت کمک کند؟ مطمئنا خیلی از شما از این رویکرد خوشتان میآید. درواقع، خیلی از افراد تنبل به موفقیتهای بزرگی دست یافتهاند. تاریخ نمونههای زیادی در اختیار ما قرار میدهد. بعنوان مثال، چارلز داروین بسیار تنبل بود. معلمان و والدینش از آموختن ریاضی و دستور زبان به او رنج میبردند. گاهی بین ساعات کلاس میخوابید. حتی وقتی به علوم تجربی علاقهمند شد، عجله نمیکرد و سالها طول کشید تا کارهایش را چاپ کند. مثال دیگر وینستون چرچیل است. او در مدرسه کمترین نمرهها را در کلاس میآورد و حتی به کالج نرفت. نسبت به ورزش کاملا بیمیل بود و فعالیت مورد علاقهاش نشستن روی صندلی گهوارهای بود. او بعدها تبدیل به یک سیاستمدار موفق شد.
بسیاری از مردان بزرگ دیگر همچون انیشتین، نیوتون، پیکاسو و مندلیف افراد بسیار تنبلی بودند. بااین اوصاف، به موفقیتهای غیرقابل باوری دست یافتند و در تمام جهان شناخته شدند. این موضوع ثابت میکند که افراد تنبل هم میتوانند به موفقیتهای بزرگ دست یابند. تنبلی ممکن است مزیت بزرگی باشد. در ادامه دلایلی مبنی بر اینکه احتمال موفقیت افراد تنبل کم نیست، ارائه شده است.
مبتکر هستند.
افراد تنبل در سازماندهی کارهایشان بسیار خلاقند. آنها زمانشان را روی جزییات غیرضروری هدر نمیدهند و مستقیم به هدف میپردازند. یک کارمند تنبل همیشه برای بهینهسازی و خودکار کردن تمام فرایندهای تکراری در شغلش راهی پیدا میکند. چرا که برای یک فرد تنبل هیچ چیز آزاردهنده تر از یک کار خستهکننده و تکراری نیست. افراد تنبل همیشه سعی دارند زندگی را آسانتر کنند. انسانها برای خاکبرداری تنبلی میکردند، پس ماشین حفاری اختراع کردند. برای تمیزکاری خیلی تنبل بودند، جاروبرقی ساختند. چه کسی میداند، شاید افراد تنبل مخترع تمام اختراعات جهان بودهاند!
کارآفرینی میکنند.
افراد تنبل اغلب ابتکار عمل دارند. ایدهها و پروژههای زیادی در سر دارند چرا که ذهنشان از افکار و مسئولیتهای بیش از حد پر نشده است. برایشان مهم است که فرایند کاریشان خستهکننده نباشد و حتما نتیجه بدهد…